Sterrenenquête: Wat in hemelsnaam?

De vijf gezelschappen van Shen Yun hebben vijf maanden lang de wereld rondgereisd. Alhoewel we elke stad op onze route dezelfde productie brengen, zijn onze avonturen buiten het theater echt een heel ander verhaal. En een reis door zo’n 100 steden; waarvan velen in het buitenland, verloopt zelden helemaal gladjes. Niet helemaal gladjes, maar soms wel heel grappig. 

We hebben een paar van onze eerste dansers gevraagd om wat vermakelijke momenten te delen van hun reis door de grote wijde wereld. Dit is hun verhaal. 

Piotr Huang
Eerste danser, Shen Yun New York Company
Bio 

PH: Op een vrije dag in Zuid-Korea, stapten we met een paar mensen een restaurant binnen om Koreaanse gefrituurde kip te bestellen. Maar mijn vrienden lazen of spraken geen Koreaans en de serveerster sprak helemaal geen Engels. En het menu had geen plaatjes. Dus mijn vrienden deden iets, dat iedere danser zou doen: met toneelspel en dans communiceerden ze “kip”. De ogen van de serveerster straalde toen ze snapte wat we bedoelden. Ze knikte, glimlachte, liep de keuken in, en kwam terug met een schaal rijstcakejes.

Danny Li
Eerste danser, Shen Yun New York Company

DL: Het grappigste dat ons tijdens de tournee overkomt is de hoeveelheid bekijks die we krijgen als we niet op het podium staan. Wanneer we soms op een vrije dag in een winkelcentrum, een museum zijn of gewoon ergens op straat lopen, stoppen mensen met wat ze doen om ons na te staren. Nooit geweten dat Shen Yun dansers dat soort “hypnotische” krachten hadden.

Nee, ik denk dat je niet elke dag in bijv.  Rome, Auckland of Albuquerque zo’n grote groep Aziaten ziet lopen die er allemaal ongeveer hetzelfde uitzien. Hoe dan ook, zeg gerust even hallo als je ooit een stel lange, jonge Aziaten tegenkomt die een identieke witte nette blouse en zwart pak dragen, want dat zijn wij misschien! 

Jaling Chen
Eerste danseres, Shen Yun International Company
Bio

JC: Op een vrije dag in Kyoto wilden we met de stadsbus wat historische plekken bezoeken. Maar we pakten de verkeerde bus, en moesten uitstappen. Tegelijkertijd zag één van mijn vrienden de goede voorbij rijden en ze begon naar de chauffeur te zwaaien alsof ze een taxi aanhield. Ze wilde zo graag de bus halen dat ze erachteraan rende. Wij renden hard lachend achter haar aan om haar te stoppen met de bus te laten stoppen. De conclusie: bussen zijn geen taxi’s. Ze stoppen niet als je achter ze aanrent, in ieder geval niet in Japan.

Melody Qin
Eerste danseres, Shen Yun New York Company
Bio

MQ: Dit is niet echt grappig, maar wel best gedenkwaardig. Aan het begin van de tournee van vorig seizoen, moesten we op kerstavond naar onze volgende stad rijden. Het sneeuwde vreselijk, wat waarschijnlijk de oorzaak was van een ongeluk dat voor ons op de weg gebeurde. Onze bus kwam vast te staan op de snelweg, 7 a 8 uur lang, we schoten geen centimeter op! Echt om gek van te worden! Dit was één van de meest onvergetelijke kerstavonden die we gehad hebben.

Xinghao Che
Danser, Shen Yun Touring Company

XC: We zijn ooit op tournee in een natuurreservaat in Australië beland waar we besloten om een stel emoes achterna te jagen. Na een tijdje begonnen de emoes ons achterna te zitten in veel grotere groepen en met een ongelofelijke snelheid. Ik geloof dat sommigen van ons ook gebeten zijn. We hebben daar wel ons lesje van geleerd.

Datzelfde jaar was ook de eerste keer voor mij in Taiwan. In die tijd was ik de enige niet-Chinees van de dansers (Ik ben Koreaans-Amerikaan), maar mensen die me niet kenden namen vaak aan dat ik ook Chinees was.

We gingen op een avond naar de nachtmarkt om wat straatvoedsel te proberen. Iedereen in mijn groep leek wel alles over alles te weten. Ik was de uitzondering. Daarom besloot ik een veel “veiligere” optie te proberen: McDonalds.

Ik ging ervan uit dat er wel iemand Engels zou spreken en probeerde een dubbel Big Mac menu te bestellen. Binnen vijf seconden had ik door dat de dame aan de balie niets begreep van wat ik in het Engels zei, en er was verder niemand die Engels sprak in het restaurant. Dapper begon ik dus mijn supergrappig klinkende “overlevings-Chinees” te spreken om te krijgen wat ik wilde hebben. Natuurlijk haalde dat niets uit omdat de dame mijn Chinglish ook niet begreep.

Plotseling verscheen een reddende hand: onze betrouwbare gastheer (een westerse man die goed Engels en Chinees spreekt). Hij vertaalde voor me over de hoofden heen van de menigte mensen in de rij, waarvan ik een aantal hoorde lachen en giechelen. Ik voelde me niet vernederd of beschaamd maar het was echt een hele gebeurtenis voor iedereen daar. Uiteindelijk kreeg ik een pittige Shanghai sandwich met kip waar ik helemaal blij mee was.

En mijn Chinees is nu natuurlijk veel beter. Goed genoeg om voor onbekenden te zeggen: “ Je Chinees is best goed voor een ABC (American Born Chinese)!”

Wat zou u de dansers willen vragen in onze volgende Sterrenenquête? Laat een opmerking achter en laat het ons weten! 

En, mis Shen Yun niet in 2018. Bekijk hier het tourschema.